به نقل از «ایرنا»

اربعین، مظهر عشق ، اشک و ایثار

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۱۰۷۴

به گزارش ایرنا، عشق و اشک دو مسافرند که از دیار قلب برخواسته، به خانه دل سفر کرده و از مجرای دیدگان بر دشت و دمن می ریزند و با اعجاز ارادت حسین ابن علی (ع) آتشی را در عالم جان برپا می کنند.

عشقی که با نام سردار کربلا مزین شود، گوهر گرانبهایی است که از گنج دل فرود می آید و به حکم ایثار از بند قفل و رمز کلید رها می شود و سرایی سرخ از عزا و ماتم عالم را به آسمانی از ایثار به تاریخ تقدیم می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در محشر اربعین دهها میلیون انسان عاشق به فرمان خدا و به عشق امام مظلومان از اقصی نقاط ایران و جهان رهسپار کربلا و نجف می شوند تا وادی جان را در جوار خون خدا مصفی کنند و اعجاز وصلت امت با امام را به نمایش بگذارند.

چشم تر، مظهر دل سبز است و ریزش دانه های آسمانی اشک ، اوج رافت خدا در مجرای قلب است که چنانچه بخشکد، خار قساوت در حریم دل می روید و اقلیم حیات را به برهوتی بی ثمر تبدیل میکند.

عرض ادب و عزت و عشق به خاندان عصمت و طهارت .ع. و یاد ماندگار حضرت امام حسین (ع) مدیون دل های مهربان و ریزش مروارید اشک و دانه های عشق به اهل بیت (ع) است که از آستان عاطفه به ساحل صورت می چکد و مُشک دلاویز صفا و صداقت در جان جوامع بشری می پراکند.

آری امروزو به برکت اربعین حسینی (ع)، مهران و شلمچه و چذابه و خسروی آوردگاه ارادت دلداران امام حسین (ع) شده، تا با پای دل و دیده جان صحن و سرای مظلوم کربلا را زیارت کنند.

بر اساس آموزه های مذهب تشیع، آه و اندوه و عزای سالار شهیدان، بند غرور و غفلت و حسرت و هراس را زایل و امید عظمت را به ارمغان می آورد.

فریادهای مقدس لبیک یا حسین (ع) زائران، امواج عزت آفرین عَلَم های سبز و روح عاشقان در غوغای اربعین در تجلیگاه مهران ایران حقانیت حسین فاطمه و ظلم یزیدیان زمان را برای همیشه به عالم عرضه می کنند.

قدرت مهر و مراودت با سالار سرخ پوش کربلا و تفوق آن بر جبروت جباران تاریخ نماد مانایی مذهب جعفری تشیع است که با ۱۴۰۰ سال قدمت در ایران نشی و نمای آن در دین مسیح و کلیساها نیز پیداست.

واقعه شگفت انگیز و شورآفرین عاشورای امام حسین(ع)، تجلی زیباترین جلوه توحید عملی، عینیت ایمان، تحقق و تسلیم در پیشگاه خداوند منان و مظهر ایثار و وفا و پاکبازی خالصان خداست.

برپایی محافل اشک و عزاداری در زندگی فردی و اجتماعی بندگان مخلص تجلی یافته و امروز در مرز مهران و ایلام مسیر تاریخ را به یک سمفونی جهانی تبدیل کرده که راهپیمایی اربعین حسین .ع.نمونه بارز آن است.

عجب چراغ شگفت آوری است نور حسین (ع) که هرچه باد می وزد فروزان تر می گردد، خفاشان شب پرست با تبلیغات سوء ، نیرنگهای گوناگون ، شگردهای عوام فریبانه و قتل عام فرزندان پیامبر(ص) تلاش کردند تا حقیقت دین خدا را پنهان و خود را خلیفه حق معرفی نمایند اما اکنون اعجاز عشق و الفت ، علم سرخ حسین در اربعین اتحاد مسلمانان جهان را در کربلای ایران و عراق به ارمغان آورده است و مفهوم این شعر زیبا را به اثبات رسانده است:

چراغی را که ایزد بر فروزد ، هرآنکس فوت کند ریشش بسوزد

در مکتب اسلام،گریستن و گریاندن، عشق ورزیدن ، موکب گردانی و عَلَم افرازی از اسباب تقرب به خداست.

چنین است که بقول حضرت سعدی:

بگذار تا بگریم چون ابر بر بهاران / از سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

اشکهای حضرت آدم تا حضرت خاتم امروز در اجتماع بزرگ اربعین در مهران به ثمر نشسته و باعث اهتزاز پرچم اسلام و نماد اتحاد موحدان جهان گردیده و علم های سبز و سرخ و سیاه با ملیت های مختلف از اقصی نقاط عالم سرزمین های ایران و عراق را به نمایشگاه زیبایی تبدیل نموده و با ترنم اشک شوق پویندگان راه حسین نوازش می شود.

این کاروان قدم قدم با مدد شاه کرم، جان می دهد بر حرم. اشک همه زاهدان تاریخ امروز در مهران مهربان ببار آمده و چشم های کور را بینا، بی رمق ترین جان ها را توان و ناشنواترین گوش های جهان را شنوا کرده تا عشق و ارادت و آزادگی را در غوغای اربعین حسینی(ع) مشاهده کنند.

برچسب‌ها استان ایلام پایانه مرزی مهران زائران اربعین

منبع: ایرنا

کلیدواژه: استان ایلام پایانه مرزی مهران زائران اربعین استان ایلام پایانه مرزی مهران زائران اربعین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۱۰۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه دختر امام خمینی در خارج از کشور مشغول چه کاری است؟

خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»